V.S.R.C. - Obelix

Nadat de burgerrups onveilig was gemaakt en het pauperraket was afgebroken waren onze Heeren aangekomen in het pittoreske Nijmegen. De Radboud was toen opeens niet meer zo christelijk en de stelz voorraad begon al te beven. Waar het kunstgrasveld langzaam volliep met het prachtige zwart-paars stond Obelix al op te warmen in kleuren die enkel en alleen te omschrijven zijn als kots. De tumorballetjes streelden onze kicksen en de 14 man die meegekomen waren konden niet langer wachten om kots te vouwen. Gelukkig waren ze wel zo aardig om ons wat dikkerdjes te lenen en dit leverede de lelijkste combinatie op die mijn ogen ooit betreden is: geel-zwart-groen-paars. Vol goede moed en peperduur eten van de gouden drietand begonnen onze Heeren aan de wedstrijd. Het was duidelijk dat onze tegenstander competitie speelde en onze Jonghe Honden wederom kut zijn. De verdediging leek wel franse kaas want Obelix liep er met zn dikke pens dwars doorheen. Toen onze mannen wakker geschud waren gingen zij dapper de strijd aan. Na het eerste kwart toch lichtelijk te zijn afgegaan werden zij wakker geschud door de kersverse interim captain meneer van Bierlo, a.k.a. et de vieze pony praeses. Geinspireerd door deze prachtige ietwat moeilijk te verstane aansporing besloot mijnheer de W.C. Heeren een heerlijke interceptie te ontvangen en het op een lopen te zetten. Met een lichtelijk ongemakkelijke side step, ik ben immers ook maar een logge eersterijer, wist hij hem in het hoekje van het trygebied te drukken. Als een maagdelijke conversiekicker was deze hoek hem net te lastig en wist hij hem niet te converteren. Nadat Obelix weer een try wist te drukken had de heer Renzenbrinck besloten dat het wel mooi geweest was en liet hij zien wat hij in huis had. Gepiekt in zijn eerstejaar als top scorer, en dat als kut Jonghe Hond, was hij terug van weggeweest. Hij ontving het Ovale ei alsof het onderdeel van hem was. De kilo's van obelix waren niet opgewassen tegen de lichte voetjes en zware schouders van deze beunhaas. Met een ongeloofelijke rotvaart begaf hij zich richting de try line en wist hij zijn bal vlakbij de try line te plaatsen. Mijnheer de W.C.-Heeren kon deze afstand gelukkig wel overtreffen en schoot de bal de parkeergarage in, 2 punten extra. Na 60 minuten aan heeeeerlijk rugby en een paar blessures later was het wel mooi geweest en begaven de mannen zich naar het bier. De doppen plopten en de blikken knalden, een heerlijke traktatie na de eerste wedstrijd van het seizoen. Ik heb nog uitgebreid kennis gemaakt met obelix en hun gebruiken. Kortom een prachtig gelijkspel en zeker voor herhaling vatbaar!